Jean Dark’ın Beriki Ölümü (Murat UĞURLU)

yeni atılan bir ilmeğin
sadakati bezeli gün
kasvetinden arınmış büyücü
gibi doldurdu nefesini
geceyi hangi prenses öptü, sordum
uçuştu demirden kuşlar
nesne büyüdü zaman daraldı
dinmeyen yangın kokusu süpürüyor
mavi fısıltıları
kudüs’ün
sahte altınları kaplamadan
kubbeyi
gökten arındır
saatin geldi ey çocuk
zamanı durdur
buz kessin ırmakların
sessizliği beyazlara bürünmüş
kıpkızıl bir akıntı -ama nereye-
gibi düşündün mü hiç -boşver-
zamanı arşınlarken soluğun
kırbaçlar şaklıyor kıtamızın sırtında
ağzından kan boşandı yıldızların
ve ölüm bir meleğin kanadından koparılmış
yeryüzüne süzülüyor herkesten gizli
sormadan edemedin yine de
jean dark ölmüş müydü gündüzleri hiç